Η πολιτιστική διαδρομή που ξεκίνησε με το άνοιγμα του άδειου κτιρίου στους πολίτες στις 6-7 Φεβρουαρίου φέτος με το Human Library project, ενώ πολλές εκδηλώσεις ακολούθησαν, σφραγίζεται την Τρίτη 17 Μαίου στις 9 το βράδυ, από την επίσημη τελετή εγκαινίων του εμβληματικού κτιρίου, σηματοδοτώντας ταυτόχρονα την έναρξη μιάς ανοιχτής και άκρως ενδιαφέρουσας πορείας της Βιβλιοθήκης ως πυρήνα πολιτισμού.
Σε μια ιδιαίτερη εορταστική τελετή θα γίνει η συμβολική διαδρομή από το Δημαρχείο ως τον νέο χώρο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, με όλους τους Εθελοντές που βοήθησαν στην ολοκλήρωση του δύσκολου έργου της μεταστέγασης. Έτσι οι ίδιοι οι πολίτες ενεργοί σ’ αυτην την εκδήλωση συμμετέχουν στην παράδοση του κτιρίου -κόσμημα για την πόλη. Ελάτε να γευτούμε μαζί την ικανοποίηση του να καλωσορίζουμε ένα τέτοιο κτίριο.


 

#Η βραδιά θα ολοκληρωθεί με το Αφιέρωμα στο Λόγιο Ελληνικό Τραγούδι με την Νάντια Μαλακόζη και την Μερόπη Κολλάρου στο πιάνο.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ
(read also in english below)
Το κτιριακό συγκρότημα “Καπνομάγαζο” ανεγέρθη κατά την δεκατία του1890 με δαπάνες της Καθολικής Κοινότητας του Δεδέαγατς για να χρησιμοποιηθεί ως Εκπαιδευτήριο.
Το 1922-23
στεγάσθηκαν πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη και την Μικρά Ασία.
Το 1924 αγοράσθηκε από την “Compagnie Generale de Tabac” και χρησιμοποιήθηκε για την επεξεργασία και εμπορία καπνού.
Κατά την περίοδο της κατοχής και του εμφυλίου λειτούργησε ως φυλακήκαι ξενώνας φιλοξενίας κατοίκων της υπαίθρου.
Μετά το 1950 χρησιμοποιήθηκε από εμπόρους ως αποθήκη αγροτικώνπροϊόντων.
Το 1995, επί Δημαρχίας Ηλία Ευαγγελίδη, το αγόρασε ο Δήμος Αλεξανδρούπολης από το ΚΤΕΛ Έβρου.
Επί Δημαρχίας Ευαγγέλου Λαμπάκη το κτίριο ανακατασκευάστηκε και ανακαινίσθηκε εκ θεμελίων για να στεγασθεί, το 2016, η Δημοτική Βιβλιοθήκη Αλεξανδρούπολης, Αίνου 46, που λειτουργεί από το 1985.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΤΕΡΑ
Καπναποθήκη στην οδό Αίνου 46 στην Αλεξανδρούπολη
Το κτίριο της παλαιάς Καπναποθήκης στην Αλεξανδρούπολη, γνωστό ως Καπνομάγαζο, οικοδομήθηκε κατά την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα από την καθολική κοινότητα της πόλης, που τότε ονομαζόταν Δεδέαγατς. Σκοπός της ανέγερσης του κτηρίου ήταν να στεγάσει τις σχολικές ανάγκες της κοινότητας. Λειτούργησε ως σχολείο ως τις αρχές του 20ού αιώνα, όταν μια πυρκαγιά κατέστησε το κτήριο ακατάλληλο να φιλοξενήσει σχολικές τάξεις.
Μετά το 1922, το κτήριο στέγασε τις οικογένειες των προσφύγων από την Ανατολική Θράκη και τη Μικρά Ασία, οι οποίες συνέρρεαν στην πόλη.
Το κτήριο αγοράστηκε από την “Compagnie generale de tabac” («Γενική Εταιρεία Καπνού»), ανασκευάστηκε και επεκτάθηκε το 1924, με σκοπό να χρησιμοποιηθεί ως χώρος επεξεργασίας και αποθήκευσης καπνού. Υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα και περισσότερο εμβληματικά κτήρια της περιοχής.
Η κάτοψη του κτηρίου του Καπνομάγαζου σχηματίζει «Γ». Το κεντρικό τμήμα είναι επίμηκες, ενώ το βόρειο άκρο του εξέχει του μετώπου της κύριας όψης. Το μήκος του κτηρίου είναι περίπου 27 μ., ενώ το πλάτος του εκτείνεται κατά προσέγγιση στα 12 μ. στο βόρειο και 10 μ. στο νότιο τμήμα αντίστοιχα.
Το οικοδόμημα αποτελείται από τρεις ορόφους με ημιυπόγειο. Ο τελευταίος όροφος διαμορφώνεται από τη σοφίτα, που καταλήγει σε αετωματική στέγη.
Οι όψεις χαρακτηρίζονται από συμμετρία, καθώς τα ορθογώνια φωτιστικά ανοίγματα των ορόφων επαναλαμβάνονται ρυθμικά. Τα παράθυρα του ημιυπογείου έχουν τοξωτή απόληξη.
Το Καπνομάγαζο αποτελεί ισχυρό σημείο της συλλογικής μνήμης των κατοίκων της Αλεξανδρούπολης, καθώς αποτελεί σημαντικό μνημείο με ποικίλες χρήσεις. Λειτούργησε ως φυλακή κατά τη διάρκεια της βουλγαρικής κατοχής της πόλης (1941-1944) και του εμφυλίου.
Η παλαιά Καπναποθήκη αποκαθίσταται με σκοπό να στεγάσει τη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης.
Το κτήριο της Καπναποθήκης, ιδιοκτησίας του δήμου, έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο επειδή «αποτελεί αξιόλογο δείγμα ειδικής χρήσεως κτηρίου με σημαντικά μορφολογικά και αρχιτεκτονικά στοιχεία, αναπόσπαστο τμήμα και μαρτυρία της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της Αλεξανδρούπολης των αρχών του αιώνα» (ΥΑ ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/2788/43567/23-7-1997 – ΦΕΚ 858/Β/25-9-1997)

Tobacco Warehouse on 46 Ainou str. in Alexandroupolis

The building of the old Tobacco Warehouse in Alexandroupolis was built during the last decade of the 19th century by the Catholic community of the city, called Dedeagats. It was constructed in order to house the community’s school needs. It functioned as a school until the early 20th century, when a fire rendered the building unsuitable to host classrooms.
After 1922, the building housed the families of refugees from Eastern Thrace and Asia Minor, who fled to the city.
The building, after being purchased by the “Compagnie generale de tabac” (“General Tobacco Company”), was reconstructed and expanded in 1924, in order to be used as tobacco storage house. It was one of the largest and most emblematic buildings of the area.
The building has an L-shaped plan. The central part is elongated, while the northern end projects of the main façade. The Tobacco Warehouse is a three-storey building with a basement. The top floor forms the attic, ending up to a pediment roof.
The Tobacco Warehouse is a strong element of the collective memory of the citizens of Alexandroupolis, since it is an important monument which had a variety of uses. It functioned as a prison during the Bulgarian occupation of the city (1941-1944) and the civil war.
The old Tobacco Warehouse is restored in order to house the Municipal Library of the city. The Warehouse is under the protection of the Ministry of Culture.